Kierowcą być...

... na Cyprze nie jest łatwo.

Po kilku latach korzystania z pseudomiejskiej komunikacji w Limassol, nastał nowy rozdział w moim życiu, usiadłam za kierownicą:)

 Prawo jazdy posiadam od 10 lat. Egzamin zdałam za 3 razem, wpadki zawsze zaliczałam na kopercie, do dzis jest mi ten manewr trudno wykonać.  W Polsce jeździłam kilka lat starym, czerwonym Fordem Escortem, z radiem na kasety, do którego nadal mam wielki sentyment. Natomiast odkąd przeprowadziłam się na wyspę Afrodyty miałam okazje prowadzić samochód kilka razy i to zawsze pod bacznym okiem pana kierowcy idealnego.

 Od miesiąca mam swój samochód i jeżdżę sama. Przestawienie się na ruch lewostronny nie było wielkim wyzwaniem. Mam również automatyczną skrzynię biegów, która jest chyba jednym z najbardziej ułatwiających życie wynalazków ludzkosci. Rano  jestem w pracy w 10 minut, wszystko dzięki obwodnicy/autostradzie. Dodatkowy czaso poranku mogę poswięcić na bieganie, sprzątanie, zabawy z Yogim i w dodatku stres związany z wiecznym spóźnianim sie do pracy odszedł w nieznane. Najważniejsze jest dla mnie, że to ja jestem Panią swojego losu, a nie durny kierowca autobusu, któremu zachciało się zjesć  rano pitę i dlatego przyjechał pół godziny później niż przewiduje rozkład.

Korki na Cyprze to raczej pojęcie nieznane, jeżeli już zdarza się większy ruch to popołudniu, ale nie ma mowy o wielogodzinnych zastojach. Natomiast największe wyzwanie to parkowanie. Koło mojej pracy mamy co prawda wyznaczony kawałek klepiska, ale miesci on może 20 aut, a w budynku pracuje około 100 osób... Ciężko również parkować na chodnikach przed posesjami, już nie raz jedna babcia z drugą mnie opierniczyły, że stoję pod ich domem. Fajnie by było zostawiać samochód w cieniu, bo wsiadająć do nagrzanego można sobie nieźle tyłek poparzyć.

 Prócz niedogodnosci z parkingiem, inna kwestia która mnie irytuje to znikome posługiwanie sie kierunkowskazem przez innych kierowców. Oni chyba uważają ze te dzyndzle po bokach kierownicy są zupełnie zbędne (tak jak i ten do wycieraczek, przecież tu prawie nie pada). Nagła zmiana pasa to typowy manewr, trzeba być bardzo czujnym.

 Jak na razie poruszam się głównie na trasie dom –praca – dom, czasem wybieram się na podmiejską plażę, ale udało mi się raz pojechać na lotnisko do Larnaki, i to w nocy – było to odrobinę stresujące przeżycie, więc na razie nie zapuszczam się w odleglejsze zakątki wyspy.

 Moim ulubionym towarzyszem przejażdżek jest oczywiscie Yogi, on zawsze jest niezmiernie podekscytowany możliwoscią podróżowania samochodem:)

Razem z moim ukochanym pasażerem serdecznie Was pozdrawiamy!!!